تاثیر ترکیبات ضد چروک بر خواص فیزیکی پارچه‌های سلولزی

الیاف سلولزی نظیر پنبه از دیرباز در صنعت نساجی مورد استفاده قرار می‌گرفت. جذب بالای رطوبت و سازگاری با بدن از مزایای این الیاف است. امروزه با وجود پیشرفت و توسعه الیاف مصنوعی، همچنان الیاف سلولزی در زمره پرمصرف‌ترین الیاف در تولید منسوجات به شمار می‌رود. یکی از مهم‌ترین معایب استفاده از منسوجات سلولزی، عدم ثبات ابعادی و ایجاد چروک در ساختار پارچه می‌باشد که در صورت اعمال تنش در شرایط مرطوب ایجاد می‌گردد. از اوایل دهه بیستم میلادی تحقیقاتی به منظور ضد چروک کردن این منسوجات صورت گرفت. محققین استفاده از ترکیبات شیمیایی گوناگون نظیر رزین‌های فرمالدئید و پلی کربوکسیلک اسیدها را برای رفع این مشکل پیشنهاد کردند. منسوج تکمیل شده با توجه به خواص ایجاد شده کاربردهای متفاوتی دارد. بعضی از ترکیبات ضد چروک علاوه بر بهبود چروک پذیری پارچه سلولزی باعث افزایش ثبات ابعادی و بهبود پرزدهی پارچه می‌گردند. هرچند به‌کار بردن این ترکیبات بر روی پارچه اثرات نامطلوبی از جمله: کاهش استحکام کششی، مقاومت در برابر پارگی و تغییر رنگ پارچه را در بر دارد. در این تحقیق برخی اثرات ناخواسته ایجاد شده در اثر مصرف مواد ضد چروک مورد بررسی قرار گرفته است.